ریختهگری یکی از قدیمیترین و پرکاربردترین روشهای تولید قطعات فلزی است. این فرآیند شامل ذوب فلز و ریختن آن در قالب برای ایجاد اشکال دلخواه است. در این مقاله، انواع روشهای ریختهگری، مراحل آن و کاربردهای صنعتی مورد بررسی قرار میگیرد.
طراحی قالب: قالبها بسته به نوع قطعه و روش ریختهگری، از جنس ماسه، سرامیک یا فلز ساخته میشوند.
ذوب فلز: فلزات در کورههای مختلف مانند القایی یا قوس الکتریکی ذوب میشوند.
ریختن فلز مذاب: فلز مذاب در قالب ریخته شده و شکل قالب را به خود میگیرد.
خنکسازی و انجماد: پس از ریختن، فلز سرد شده و ساختار بلوری آن شکل میگیرد.
پرداخت نهایی: قطعات تولیدشده ممکن است نیاز به ماشینکاری، پولیش یا عملیات حرارتی داشته باشند.
ریختهگری ماسهای: یکی از رایجترین روشها که در آن از قالبهای ماسهای استفاده میشود. مناسب برای تولید قطعات بزرگ و پیچیده.
ریختهگری دقیق (Investment Casting): برای تولید قطعات با دقت بالا و جزئیات زیاد، از قالبهای مومی و سرامیکی استفاده میشود.
ریختهگری تحت فشار (Die Casting): در این روش، فلز مذاب با فشار بالا به داخل قالب تزریق میشود. کاربرد گسترده در صنایع خودروسازی و الکترونیک دارد.
ریختهگری گریز از مرکز: برای تولید قطعات استوانهای مانند لولههای بدون درز استفاده میشود.
ریختهگری پیوسته: بیشتر در تولید ورق و مقاطع فولادی کاربرد دارد.
صنایع خودروسازی: تولید بلوک سیلندر، سرسیلندر، دیسک ترمز و سایر قطعات فلزی.
صنایع هوافضا: تولید قطعات دقیق و مقاوم در برابر دماهای بالا.
ماشینآلات صنعتی: چرخدندهها، بلبرینگها و قطعات سنگین.
صنایع ساختمانی: لولههای چدنی، دریچههای فاضلاب و نردههای فلزی.
ریختهگری یک فرآیند کلیدی در تولید قطعات فلزی با دقت و استحکام بالا است. بسته به نیاز صنعتی، روشهای مختلف ریختهگری به کار گرفته میشود.