ریختهگری چدن یکی از مهمترین روشهای تولید قطعات فلزی است که به دلیل خواص مکانیکی عالی و هزینه تولید پایین، در صنایع مختلف کاربرد گستردهای دارد. در این مقاله، فرآیند ریختهگری چدن، انواع آن و کاربردهای رایج این متریال بررسی میشود.
ریختهگری چدن شامل ذوب کردن فلز در دمای بالا و ریختن آن در قالبهایی با شکل موردنظر است. پس از خنک شدن، قطعه جامد شده و از قالب خارج میشود. این روش امکان تولید قطعات پیچیده با جزئیات دقیق را فراهم میکند.
آمادهسازی مواد اولیه: چدن معمولاً از ترکیب آهن، کربن، سیلیسیم و سایر عناصر ساخته میشود.
ذوبریزی: مواد اولیه در کورههای القایی یا کورههای کوپل ذوب میشوند.
قالبگیری: فلز مذاب در قالبهای ماسهای، فلزی یا سرامیکی ریخته میشود.
خنکسازی و انجماد: پس از ریختن، چدن بهآرامی خنک شده و ساختار بلوری مناسب خود را شکل میدهد.
پرداخت نهایی: قطعه تولیدشده ممکن است نیاز به عملیات حرارتی، ماشینکاری یا رنگآمیزی داشته باشد.
چدن خاکستری: پرکاربردترین نوع چدن که دارای ساختار گرافیتی است. این نوع چدن مقاومت خوبی در برابر سایش دارد و در تولید بدنه موتور، دیسکهای ترمز و قطعات صنعتی استفاده میشود.
چدن نشکن (داکتیل): این نوع چدن دارای گرافیت کروی است که استحکام و چقرمگی بالایی به آن میدهد. در صنایع خودروسازی و لولهسازی استفاده میشود.
چدن سفید: به دلیل داشتن کربن در فاز کاربید آهن، سختی و مقاومت سایشی بالایی دارد. در تولید چرخدندهها و ابزارهای برش کاربرد دارد.
چدن مالیبل: از طریق عملیات حرارتی روی چدن سفید تولید شده و خاصیت انعطافپذیری بالاتری دارد. در قطعاتی که نیاز به استحکام و شکلپذیری دارند، استفاده میشود.
صنایع خودروسازی: قطعاتی مانند بلوک سیلندر، دیسک ترمز و میللنگ از چدن تولید میشوند.
صنایع ساختمانی: چدن در ساخت دریچههای فاضلاب، نردههای فلزی و اجزای سازهای کاربرد دارد.
صنایع لولهسازی: لولههای چدنی به دلیل مقاومت در برابر خوردگی، در انتقال آب و فاضلاب استفاده میشوند.
تجهیزات صنعتی: چدن به دلیل مقاومت در برابر سایش، در تولید قطعات ماشینآلات صنعتی و ابزارهای برش کاربرد دارد.
ریخته گری چدن یکی از روشهای مؤثر و اقتصادی برای تولید قطعات فلزی با ویژگیهای متنوع است. با توجه به نوع چدن انتخابی، میتوان خواص مکانیکی و فیزیکی موردنظر را به دست آورد.